مهندسی نرم افزار فرآیند توسعه، آزمایش و استقرار برنامه های کاربردی کامپیوتری برای حل مشکلات دنیای واقعی با رعایت مجموعه ای از اصول مهندسی و بهترین شیوه ها است. رشته مهندسی نرم افزار رویکردی منظم و سازمان یافته را در توسعه نرم افزار با هدف اعلام شده بهبود کیفیت، زمان و کارایی بودجه همراه با اطمینان از تست ساختاریافته و گواهینامه مهندسی به کار می گیرد.
اگرچه استفاده اصلی از این اصطلاح نامشخص است، اولین کنفرانس مهندسی نرم افزار در سال 1968 برگزار شد و توسط ناتو حمایت مالی شد. این کنفرانس کارشناسان بین المللی را گردآوری کرد که موافق بودند رویکرد سیستماتیک مهندسی دنیای فیزیکی باید در توسعه نرم افزار اعمال شود، زیرا قبلاً با این اهداف توسعه داده شده بود.
اگرچه یک مهندس نرم افزار معمولاً بسیاری از پروژه های برنامه نویسی را مدیریت می کند، مهندسی نرم افزار بیش از نوشتن کد برای نرم افزار را شامل می شود. در واقع، مهندسی نرم افزار شامل هر مرحله از چرخه عمر توسعه نرم افزار (SDLC) از برنامه ریزی بودجه گرفته تا تجزیه و تحلیل، طراحی، توسعه، تست نرم افزار، یکپارچه سازی، کیفیت و بازنشستگی است.
اکثر وظایف مهندسی نرم افزار را می توان به سه دسته زیر تقسیم کرد:
مهندسی نرم افزار معمولاً برای سیستم های نرم افزاری بزرگ و پیچیده به جای برنامه ها یا برنامه های منفرد استفاده می شود. در حالی که یک مهندس نرم افزار معمولاً مسئول طراحی سیستم ها است، برنامه نویسان یا توسعه دهندگان نرم افزار اغلب مسئول کدگذاری اجرای آن هستند. در برخی موارد، افراد ممکن است کارکردهای مهندسی شبکه را با مهندسی نرم افزار اشتباه بگیرند، علیرغم اینکه این دو نقش کاملاً متفاوت هستند. به عنوان مثال، مهندسي كه شبكهها را برنامهريزي، استقرار و ميسازد، با مهندسي كه نرمافزار را ايجاد، آزمايش و ارائه ميكند متفاوت است.
به طور معمول، مسئولیت ها و نقش های یک مهندس نرم افزار بسته به موقعیت آنها می تواند متفاوت باشد.
وظایف روزانه زیر در این نقش گنجانده شده است:
رشته مهندسی نرم افزار به طور مداوم در حال پیشرفت است و آن را به یک مسیر شغلی هیجان انگیز و پویا تبدیل می کند. مهندسان نرم افزار تقاضای زیادی دارند و اداره آمار کار ایالات متحده پیش بینی می کند که فرصت های شغلی برای مهندسان نرم افزار در دهه منتهی به سال 2030 تا 22 درصد افزایش خواهد یافت.
برای تبدیل شدن به یک مهندس نرم افزار، فرد باید دارای مهارت ها و صلاحیت های فنی مناسب باشد که می تواند از طریق ترکیبی از تحصیلات، تجربه کاری و گواهینامه های فنی به دست آید. مسیرهای معمولی که اکثر افراد برای ورود به رشته مهندسی نرم افزار طی می کنند به شرح زیر است:
تهیه برنامه شغلی. اولین قدم برای یک مهندس نرم افزار مشتاق، تجسم یک مسیر حرفه ای روشن است. از آنجایی که مشاغل مختلف زیر چتر کد و سایر مهارتهای مهندسی نرمافزار قرار میگیرند، تشخیص مهندسی نرمافزار و رشتههای مرتبط مانند برنامهنویسی وب یا برنامهنویسی کامپیوتر در ابتدای فرآیند برنامهریزی شغلی ضروری است.
ورود به برنامه های تحصیلی لیسانس در یک رشته فنی مانند مهندسی نرم افزار، فناوری اطلاعات، علوم کامپیوتر یا کامپیوتر و سیستم های اطلاعاتی اغلب توسط مهندسان نرم افزار دنبال می شود. برخی افراد نیز به دنبال مدرک کارشناسی ارشد در رشته مهندسی نرم افزار هستند.
دریافت گواهینامه و یادگیری خودگردان. پیش از این، برنامههای رسمی مدرک مهندسی نرمافزار تنها راهی بود که میتوانستند در این زمینه تلاش کنند. امروزه میتوان از طریق برنامههای صدور گواهینامه خودراهبری، برنامههای مدرک کاردانی، کارآموزی و بوت کمپ وارد این رشته شد.
کسب مهارت و تجربه. قبل از جهش به دنیای مهندسی نرم افزار، کسب تجربه عملی و مهارت های عملی برای افراد بسیار مهم است. کارآموزی یک راه عالی برای به دست آوردن قرار گرفتن در معرض است و به ویژه برای دانشجویانی که قبلاً مدرک مهندسی نرم افزار را دنبال می کنند مفید است. کارآموزی همچنین به ایجاد ارتباط کمک می کند و می تواند درها را برای فرصت های آینده باز کند.
ساخت نمونه کارها. پورتفولیو یکی از مهمترین ابزارهایی است که مهندسان نرم افزار مشتاق می توانند از آن برای نشان دادن توانایی ها، استعدادها، درک ایده های طراحی نرم افزار و تخصص توسعه به کارفرمایان بالقوه استفاده کنند. بنابراین، یک نمونه کار به خوبی ساخته شده یک ابزار فوق العاده برای نامزدهایی است که به دنبال ورود به این رشته هستند.
دستورالعمل پیاده سازی هوش مصنوعی در نرم افزار موبایل
تاثیر هوش مصنوعی در فرایند توسعه اپلیکیشن موبایل
آینده هوش مصنوعی در اپلیکیشن موبایل